Praca dotyczy eksperymentu polowego z koniczyną białą uprawianą na nasiona, przeprowadzonego w latach 2009-2011. Oceniano w nim plon zielonej i suchej masy w roku siewu i z odrostu po zbiorze nasion w latach pełnego użytkowania, w zależności od przykaszania roślin (wariant przykaszany i nieprzykaszany), rozstawy rzędów (10, 20, 30 cm) i ilości wysiewu nasion (2, 4 i 6 kg·ha-1). Ścisłe doświadczenie polowe przeprowadzono na glebie należącej do kompleksu żytniego dobrego (klasa IVb), w Polowej Stacji Doświadczalnej w Parczewie, metodą split-split-plot, w czterech powtórzeniach. Największe zróżnicowanie plonów zielonej i suchej masy koniczyny białej spowodowały warunki pogodowe podczas wegetacji odrostu zbieranego na paszę. Poza pogodą istotny wpływ na oceniane plony miały czynniki agrotechniczne, w tym rozstawa rzędów i ilość wysiewu nasion. Istotnie wyższe plony paszy uzyskano z rozstawy rzędów co 10 i 20 niż co 30 cm oraz z wysiewu nasion w ilości 4 i 6 niż 2 kg·ha-1. Wykazano, że w sprzyjających warunkach pogodowych poza plonem nasion można zebrać dodatkowo około 15,0 t·ha-1 zielonki, co odpowiada ok. 2,7 t·ha-1 suchej masy koniczyny białej.