W latach 2011–2012 przeprowadzono eksperyment laboratoryjny, w którym oceniano wartość siewną nasion koniczyny białej odmiany Barda. Oceniane nasiona pochodziły ze ścisłego doświadczenia polowego realizowanego w latach 2009–2011, metodą split-split-plot w czterech powtórzeniach, na glebie kompleksu żytniego dobrego (klasa IVb). W badaniach laboratoryjnych określano energię kiełkowania, udział nasion normalnie i nienormalnie kiełkujących, twardych i porażonych patogenami grzybowymi oraz zdolność kiełkowania nasion w zależności od: przykaszania roślin (wariant przykaszany i nieprzykaszany), rozstawy rzędów (10, 20, 30 cm) i ilości wysiewu nasion (2, 4 i 6 kg∙ha-1). Największy wpływ na wartość siewną nasion miały warunki pogodowe podczas wegetacji koniczyny białej w latach badań. Warunki pogodowe różnicowały istotnie wszystkie badane cechy jakościowe oraz zdolność kiełkowania nasion. Najkorzystniejsze parametry jakościowe nasion uzyskano w roku 2010, charakteryzującym się sprzyjającym przebiegiem pogody w czasie rozwoju generatywnego koniczyny. Zgodnie z przepisami miały one wartość kwalifikowanego materiału siewnego. Poza pogodą istotny wpływ na udział nasion twardych miało przykaszanie roślin, rozstawa rzędów i ilości wysiewu, a na udział nasion porażonych patogenami grzybowymi – norma wysiewu nasion. Przykaszanie roślin, rozstawa rzędów co 30 cm oraz wysiew nasion w ilości 2 kg∙ha-1 zwiększały w materiale siewnym koniczyny białej udział nasion twardych, a wysiew w ilości 6 kg∙ha-1 zwiększał w nim udział nasion porażonych patogenami.