W latach 2004-2007 przeprowadzono badania, których celem była ocena następczego wpływu różnych sposobów ugorowania pola na zachwaszczenie pszenicy ozimej. W doświadczeniu, założonym na rędzinie, uwzględniono 5 form ugorowania: A – ugór czarny, B – ugór uprawowo-herbicydowy, C – ugór herbicydowy, D – ugór zielony na paszę, E – ugór zielony na nawóz. Na ugorze B i C stosowano dwukrotnie Roundup w dawce 3 l  ha-1. Analizę zachwaszczenia wykonywano bezpośrednio przed zbiorem pszenicy metodą ilościowo-wagową, określając obsadę i powietrznie suchą masę chwastów na 1 m2 oraz skład gatunkowy. Stwierdzono, że najmniejsze zachwaszczenie pszenicy występowało po ugorze czarnym, największe zaś w stanowisku po ugorze zielonym na nawóz. W zachwaszczeniu pszenicy, niezależnie od sposobu ugorowania, przeważały chwasty krótkotrwałe, wśród których dominowała Apera spica-venti. Uprawa mieszanki zbożowo-strączkowej na przyoranie, w porównaniu z innymi sposobami ugorowania, przyczyniała się do silniejszego zachwaszczenia Apera spica-venti i Elymus repens.