Pszczoła miodna jest ciągle narażona na atak różnych saprofitycznych i patogennych drobnoustrojów, pasożytniczych pierwotniaków i wyżej uorganizowanych pasożytów oraz pasożytujących roztoczy. W odpowiedzi na zakażenie i zranienie w jamie ciała pszczoły zostają uruchomione różnorodne procesy w celu zniszczenia czynnika, który się do niej przedostał. Po przełamaniu zewnętrznych barier ochronnych inicjuje on odpowiedź immunologiczną. Odpowiedź humoralna obejmuje syntezę i uwalnianie do hemolimfy licznych białek o działaniu przeciwbakteryjnym, wśród nich lizozymu i apidycyn o działaniu na bakterie Gram-dodatnie lub Gram-ujemne. Gwałtowny wzrost poziomu apidycyn stwierdzono u 4 linii pszczół. Jednakże był on statystycznie istotnie wyższy u pszczół robotnic linii augustowskiej i Asta. Także aktywność bakteriolityczna typu lizozymu była wyższa w hemolimfie tych dwóch linii pszczół w porównaniu z pszczołami linii północnej i norweskiej.